"Ons afval voor een heel jaar past zo goed als in één weckpot."

“Toen ik kinderen kreeg, baalde ik van die enorme berg luiers in de vuilnisbak. Ik probeerde een duurzaam leven te leiden. Weinig zuivel, veel met de fiets, geen vlees eten, veel buiten zijn en de verwarming niet te hoog. En nu gooide ik de afvalbak vol met luiers. Dat moest anders. Tijdens een rondje Googlen stuitte ik op wasbare luiers van bamboe. Dat voelde goed en ik wist: dit is wat ik wil. Zo min mogelijk afval voortbrengen. Op de BBC zag ik een interview met een vrouw die een weckpot mee had genomen naar de studio, waar haar afval van een heel jaar in zat. In dat ene potje! Deze vrouw, Bea Johnson, werd een inspirator voor mij. Ik bekeek haar blog en raakte geïnspireerd.”

“Ik begon met mijn eigen huishouden. Er is zoveel mogelijk: deodorant kan zonder afval. We gebruiken geen shampoo in een plastic fles, maar een zeepje dat je over je je haren wrijft. Conditioner werkt op dezelfde manier. Vanuit een gemis aan duurzame spullen ben ik zelfs een webshop begonnen, Leven Zonder Afval. Ik dacht: als niemand het aanbiedt, dan bied ik het aan. Ik run het bedrijf met mijn zus en mijn ouders helpen. Een echt familiebedrijf dus. Inmiddels bieden we 1200 producten aan. Er gaan per maand meer dan 1000 bestellingen de deur uit en op Facebook hebben we 40.000 volgers. Ik wil de groene bol.com worden.”

“Dit klinkt misschien ‘heftig’, maar het is heel makkelijk om te beginnen met minder afval produceren. Het is simpel: kijk naar wat je kunt hergebruiken. Dat staat op nummer 1. Zakjes, netjes, tasjes, gewoon wat je kunt meenemen naar supermarkt, of markt. Dus naast je boodschappentas. Je pakt niet de tomaten in plastic, of de komkommer in plastic, je gaat voor de losse groenten en fruit en stopt ze in je netje.”

“Ga naar de bakker en neem een katoenen zak mee waar je je brood in doet. Allesreiniger voor de keuken: ik gebruik een capsule die oplost in water. Dat stop ik gewoon in een spuitfles. De was doen? Daar heb ik een wasstrip voor, een soort sponzig papiertje. Van kokosolie met backing soda maak ik deodorant. Het is eigenlijk niet moeilijk. Je moet het gewoon doen.”

“Ja, dat zou kunnen. Maar natuurlijk heb ik weleens restafval. Dingen die kapot gaan. Een bord of een bloempot. Die breng ik niet naar de Kringloop.”

“Als andere kinderen hier logeren, zien ze dat het bij ons thuis anders gaat. Het brood in zak valt op, er gaat ook een ander soort deo mee naar gym. Ik blijf flexibel, hoor.  Zijn mijn kinderen in een speeltuin met vriendjes, dan krijgen ze gewoon een raketje. Ook al is het verpakt in plastic. Ik ben volwassen vrouw, ik weet waarvoor ik het doe, maar mijn kind gun ik dat ijsje.”

“Uit frustratie. Ik voel dat het niet oké is. Plastic blijft honderden jaren bestaan! Het verteert niet. Dat is het grootste probleem. Je kunt je kop in het zand steken en denken: whatever. Daar kies ik niet voor.. Je kunt er namelijk best iets aan doen. Ik kies ervoor te doen wat ik kan doen.”

“Ik denk dat mensen zich vergissen in hoeveel ze kunnen betekenen. Je voelt je misschien machteloos, maar je hebt wel degelijk macht. Ook jij kan verschil maken. Geef het goede voorbeeld. Praat erover. Met je buurvrouw, met een vriendin. Uiteindelijk komt er verandering. Het is een kwestie van gewoon doen. De belangrijkste boodschap: kijk naar wat je kunt en niet naar wat je niet kunt. Als duizenden mensen samen een klein beetje minder afval producten, maakt dat het verschil. Niet een persoon, heel veel. Juist samen, dat heeft effect.”