“Met pensioen gaan doe je niet van de een op de andere dag”- pensionada Pia (66)
Met pensioen gaan is een grote verandering in je leven. “Het is echt een proces”, zegt de 66-jarige Pia uit Bleiswijk. Op haar 15e werkte ze al, als ‘meisje in de huishouding’. Met een lach en een traan neemt ze in november afscheid van het werkende leven. Maar niet halsoverkop; ze is alvast iets minder gaan werken én wil straks misschien wel een dagje blijven werken. Dat met pensioen gaan een persoonlijk proces is, lees je in haar verhaal. Net zoals haar 7 tips voor pensionado’s in spe.
Hoewel Pia nooit moeder is geworden, is ze trotse oma van drie kleinkinderen: twee meiden van 14 en een jongen van 10. “Voordat zij geboren werden was ik al samen met mijn partner – hun opa. Zij kennen mij dus al sinds hun geboorte en zien mij daardoor als hun echte oma. Ik zeg altijd maar dat ik de moeilijkste taak door iemand anders heb laten doen, haha.”
Samen met haar partner en haar kat woont de vrolijke Pia met veel plezier in Bleiswijk, de plaats waar ze ook werkt. “Toen ik op mijn 52-jarige leeftijd op zoek moest naar een nieuwe baan, zocht ik naar werkgevers in de buurt. “Niet meer in de file staan, maar lekker op de fiets naar werk, leek me heerlijk.” Die wens is vervult: na 3,5 kilometer trappen zit Pia achter haar bureau.
Toen Pia nog maar een meisje van 14 was ging ze – samen met haar ouders – voor het eerst solliciteren. Na de zomervakantie werd ze 15 en begon ze als ‘meisje in de huishouding’. “In die tijd was het heel normaal om op die leeftijd van school te gaan en te gaan werken.” In de jaren erna werkte Pia als echte westlander ‘onder het glas’. Of het nu ging om tomaten, bloemkolen, snijbonen of anjers; Pia stak graag haar handen uit de mouwen. “Ik heb ook gewerkt als kindermeisje en als caissière in de eerste supermarkt in het dorp. Dat was ook waanzinnig leuk!”
Op 21-jarige leeftijd begon de werklustige Pia samen met haar toenmalige echtgenoot een eigen bed & breakfast in Maassluis. “Ik vind het nog steeds heel bijzonder en stoer dat we dat op zo’n jonge leeftijd gedaan hebben”, vertelt Pia trots. “Mijn toenmalige echtgenoot overleed kort daarna, toen ik 22 was. Dat was een heftige tijd. Daarom besloot ik te stoppen met de pension. Het was écht iets van ons samen en voor mij te emotioneel om dit zonder hem voort te zetten.
Toen de telefoon rinkelde, rinkelde mijn hart mee
Daarna verhuisde Pia naar Nieuwerkerk aan den IJssel. Hoewel ze iets zeer verdrietigs had meegemaakt, ging ze met enthousiasme aan de slag bij een fotolaboratorium in Gouda. Eerst bij de productie – en daarna bij de klantenservice. “Daar leerde ik echt de ‘basisdingen’, zoals telefoon gesprekken voeren met klanten. Toen de telefoon rinkelde, rinkelde mijn hart mee. Zo spannend vond ik dat toen”, blikt Pia grinnikend terug.
Na 10 jaar ruilde ze haar werkgever in voor een andere in dezelfde branche (fotografie). “In die periode – van bijna 20 jaar – heb ik mezelf ook ontzettend ontplooid. Zo spijkerde ik mijn Nederlands en Engels bij en haalde ik mijn typediploma en zelfs mijn middenstandsdiploma”, zegt Pia trots.
Wie zit er nu nog op Pia te wachten, vroeg ik me af
Omdat het niet goed ging met het bedrijf waar Pia werkte, kwam ze op 52-jarlige leeftijd zonder werk te zitten. “Wie zit er nu nog op Pia te wachten, vroeg ik me toen af. Rusteloos was ik. Ik was gezond en ik vond dat ik moest bijdragen aan de maatschappij. Driftig begon ik met solliciteren.” Haar wilskracht en enthousiasme bracht haar bij haar nieuwe – en huidige – baan: customer servicemedewerker bij plantenservicepartner Royal Lemkes. Met hulp van interne opleidingen zat ze al snel – en zit ze nog steeds – helemaal op haar plek.
Time flies when you’re having fun. Na 14 jaar staat haar pensioen voor de deur; in november dit jaar. “Vanaf mijn 60e ging het eigenlijk steeds meer over pensioen. In mijn omgeving werd het onderwerp veel besproken. Meer dan me lief was, eerlijk gezegd. Ik kon me absoluut niet voorstellen hoe het is om niet te werken, écht niet. Die gedachte overviel me enorm. Emotioneel gezien gingen de hakken in het zand.”
Lees ook: Pensionado en zzp'er Frans (67): "Ik wilde helemaal niet stoppen met werken"
Al snel ontdekte Pia de 80-90-100-regeling die haar werkgever faciliteert. “Dat is een regeling waarbij je 80% werkt, voor 90% salaris en met 100% pensioenopbouw. Vier jaar voordat ik met pensioen zou gaan kon ik daarmee starten.” Deze regeling ziet ze als een kans om haar werk te leren loslaten. “In het begin ging dat me niet zo goed af. Niet omdat ik geen vertrouwen had in een ander, maar omdat mijn ‘dingetje’ dan niet meer van mij was. Gelukkig ging – en gaat – het steeds beter.”
Praten over haar ‘pensioenproces’ is voor Pia ontzettend belangrijk. “Onlangs had ik een gezellig koffiemomentje met onze directeur. Ik zei dat ik het eigenlijk helemaal niet zag zitten om met pensioen te gaan. ‘Is doorwerken niet iets voor jou?’, vroeg hij aan me en vertelde vervolgens over een collega die één dag in de week doorwerkt. Dat leek mij ook wel wat en ben naar HR gegaan om dat duidelijk te maken en te achterhalen wat dit precies inhoudt, ook in het kader van pensioenopbouw, verzekeringen, etc. In juli gaan we het idee verder vormgeven. De manier waarop mijn werkgever omgaat met dit proces vind ik heel bijzonder. Het is zo’n mooi bedrijf! Ook daarom vind ik het lastig om mijn werk los te laten.”
Lees ook: 3 stappen en 3 ingrediënten voor gelukkig ouder worden
Hoewel Pia het ergens niet leuk vindt om met pensioen te gaan, staat ze te popelen om allerlei dingen te ondernemen. “Sinds twee jaar heb ik mijn eigen pedicurepraktijk. Dat blijf ik doen tot ik ga beven”, zegt ze lachend maar menens. “Ik doe dat niet per se om geld te verdienen, maar meer om sociale redenen. Als iemand in mijn omgeving het moeilijk heeft, dan wil ik die persoon met alle liefde een uurtje verwennen. Maar ook kleding maken, dansen, motorrijden, breien, haken en puzzelen staan op mijn lijstje.”
Aan vervelen komt ze vast niet toe, want ook vrijwilligerswerk staat op dat lijstje. “Dat zou bij mijn huidige werkgever kunnen: plantjes die niet meer te verkopen zijn – soms hele karren met geraniums – toch ergens een leven geven, in scholen of bejaardentehuizen bijvoorbeeld. Zo hoeven ze niet weggegooid te worden. Maar – dat heb ik nog niet verteld – ik werk ook als pedicure bij mensen met een beperking. Daar zou ik ook wel wat meer tijd mee willen doorbrengen, gewoon voor de gezelligheid.”
Nog even over het financiële plaatje. Via haar werkgevers heeft Pia niet altijd pensioen opgebouwd. “Toen ik 31 jaar was begon ik hier pas mee. Dat realiseerde ik me later pas. Ik hield me er niet zo mee bezig en stond er niet bij stil dat je op die manier een pensioengat kan ontwikkelen.”
Samen met haar huidige partner kocht Pia 30 jaar geleden hun huidige woning. “Dat was een slimme zet. De hypotheek is namelijk geheel afgelost. Zo zijn onze woonlasten zeer laag en houden we genoeg geld over om van te leven tijdens ons pensioen.”
Lees ook: Babette (35): “Extra aflossen op mijn hypotheek voelt zo veel lekkerder dan die nieuwe jeans”
Ga je bijna met pensioen? Dan heeft Pia zeven handige tips voor je:
- Wacht niet tot pensioen je overkomt, maar bedenk van te voren wat je wilt.
- Houd je leidinggevende en team op de hoogte van hoe jij deze fase ervaart: praat erover.
- Ga in gesprek met een bedrijf zoals TIZ dat je begeleidt in deze fase.
- Maak afspraken met je leidinggevende, team én HR over het afbouwen van je werk.
- Houd je werk inzichtelijk zodat je het makkelijk kan overdragen aan een ander.
- Vraag – als je dat wilt – of je een dag in de week mag blijven werken.
- Ga na je pensioen nog eens op je werk kijken om langzaam afscheid te nemen.
