Pieter was mede-oprichter van Hutspot, een hippe retailketen die al jarenlang gezond groeide. Maar helaas kwam de laatste groeispurt precies op het verkeerde moment. Nét toen flink was geïnvesteerd in een aantal nieuwe vestigingen, kwam corona met de bijbehorende lockdowns. De nieuwe vestigingen kwamen niet in aanmerking voor staatssteun en sleurden uiteindelijk heel Hutspot mee in een faillissement. En helaas was dit nog niet het enige persoonlijke drama dat Pieter in korte tijd trof...

Slechts een paar maanden later struikelde Pieter in een metrostation, waarbij hij van het perron viel en ongelukkig met zijn hoofd op de rails terechtkwam. Hij was meteen buiten kennis en werd pas na een coma van bijna 3 weken in het ziekenhuis weer wakker. Op dat moment was het rechterdeel van zijn schedel verwijderd en kon hij niet meer lopen en praten. Pieter: ‘Daar kwam nog bij dat mijn vriendin op dat moment 37 weken zwanger was. Toen ik mijn ogen opendeed en zij naast mijn bed stond, was het eerste wat ik deed met mijn rechterhand haar buik aanraken. Maar dat ik nog wist dat ik een kind kreeg, was natuurlijk een goed teken. En juist dat gaf me ook heel veel overlevingsdrang.’

Met die overlevingsdrang begon voor Pieter de lange weg terug. ‘Ik weet nog dat ik er heel erg mee bezig was dat ik niks geregeld had, niet voor mij en niet voor mijn vriendin. We hadden nog wel een ‘potje’ waarmee we zo’n twee jaar vooruit zouden kunnen, maar dat was alles. Maar ik was er tenminste nog. Ik moest eerst een paar maanden in het ziekenhuis blijven, waar ook een soort 3D geprinte schedelprothese in mijn hoofd is geplaatst. En daarna zou ik nog voor een jaar in een revalidatiecentrum vlakbij mijn huis moeten verblijven, althans, dat was de verwachting.’

Na maand of twee liep Pieter echter al voor het eerst vanuit het revalidatiecentrum met een rollator naar huis. ‘Ik moest natuurlijk wel weer terug, maar zo ben ik stap voor stap steeds meer dingen gaan doen. Ik weet bijvoorbeeld nog dat voor het eerst de luier van mijn zoontje verschonen heel bijzonder was. Een van de volgende stappen was een biertje gaan drinken met vrienden. En inmiddels ben ik ook een beetje om me heen aan het kijken om weer terug te gaan ondernemen. Ik wil graag een fysieke ontmoetingsplek in de natuur creëren waar mensen terechtkunnen voor ontspanning, ontwikkeling en inspiratie. Daar zou ik liefst mijn levenswerk van willen maken.’

Pieter realiseert zich heel goed dat hij naar omstandigheden ‘geluk’ heeft gehad. Allereerst dat hij alles überhaupt overleefd heeft, en ten tweede dat hij nog financiële reserves had om langzaam terug op te krabbelen. Maar niet iedere ondernemer heeft altijd precies wat nodig is voor een langdurig hersteltraject, weet Dick Wels, AOV casemanager bij a.s.r., uit ervaring. Dick: ‘Herstel is mensenwerk, en daar komt meer bij kijken dan alleen geld. Daarom is een AOV bij a.s.r. ook bewust meer dan ‘alleen maar’ een financieel vangnet. We kijken vooral ook hoe we je kunnen helpen om jouw inzetbaarheid stapje voor stapje te vergroten. Dat doen we met verschillende specialisten, die zowel kijken naar de fysieke als naar de mentale kant. Waarbij we vooral niks willen overhaasten. Het belangrijkste is dat jij straks weer kunt ondernemen zoals jij dat wil. Dáár werken we samen naartoe.’