'Zakgeld krijgen ze niet zomaar; ze moeten het verdienen'
Als kind wist blogger Marguerita Bisschop één ding zeker: ze zou nooit financieel afhankelijk worden van iemand anders. Dat is, ondanks enkele hobbels onderweg, gelukt: de 40-jarige moeder van twee kinderen is inmiddels gescheiden, zzp’er én redt het financieel meer dan prima in haar eentje. Welke belangrijke lessen leert deze ondernemer haar dochters over geld? ‘Ik wil ze de waarde van geld meegeven, en vooral dat het je niet komt aanwaaien.’
“Ik groeide op in een traditionele rolverdeling: mijn vader verdiende het geld; mijn moeder was thuis bij de kinderen. Hoe heerlijk ik het ook vond dat mijn moeder thuis was, ik wist een ding zeker: ik doe het later anders. Toch ging ik na de geboorte van mijn kinderen minder werken en was ik ineens financieel afhankelijk van mijn partner. Weinig dingen vond ik vervelender dan moeten overleggen bij grote uitgaven. Vorig jaar ben ik gescheiden. Dat ik er daarna financieel op vooruit gegaan ben, komt deels doordat mijn eigen bedrijf - de blog Marstyle.nl over leuke dingen voor moeders en kinderen - goed loopt, maar ook doordat ik als zzp’er geen kinderopvang meer nodig heb (hoera!) en in mijn sociale huurwoning aanzienlijk lagere woonlasten heb.”
“Mijn dochters krijgen niet ‘zomaar’ zakgeld. Mijn ex en ik begonnen al relatief jong met zakgeld - vanaf het moment dat ze naar de lagere school gingen. Zaterdag was bij ons thuis steevast de dag waarop zakgeld verdiend kon worden: door klusjes in en om het huis te doen kunnen ze zakgeld verdienen. Even naar de glasbak lopen, stofzuigen, een opgeruimde kamer: klusjes die een beloning van 50 cent tot 2 euro aan zakgeld kunnen opleveren - afhankelijk van wat ik op dat moment in mijn portemonnee heb. Verhoging hebben we de afgelopen jaren nog niet doorgevoerd - 2 euro is tot nu toe altijd het maximum bedrag geweest dat ze kunnen verdienen. Wellicht wordt dat de komende jaren iets opgehoogd, maar voor nu is het prima."
“De meiden mogen van hun zakgeld niet altijd kopen wat ze willen. Als ik iets rommel of totaal overbodig vind, is het antwoord onverbiddelijk ‘nee’. Jammer, maar helaas. Op deze leeftijd is mama nog de baas, maar ik realiseer me dat dat over een paar jaar waarschijnlijk anders is. Ze hebben nu al een duidelijke mening over de kleren die ze aan willen en hoe ze bij de kapper hun haar geknipt willen hebben.”
“Ik ben van plan om de meiden vanaf hun vijftiende kleedgeld te geven. Net als mijn ouders koppel ik de hoogte van het bedrag aan de kinderbijslag. In tegenstelling tot bij zakgeld, laat ik ze in dit geval wél vrij in hun beslissingen. Het is belangrijk dat ze hun eigen stijl ontwikkelen, ook als dat betekent dat ik het niet per se mooi vind hoe ze eruit zien. Mijn eerlijke mening kunnen ze krijgen, maar ik zal ze nooit dwingen iets terug te brengen naar de winkel. Althans, dat zeg ik nu, haha.”
“Als iets stuk gaat, hoor ik de meiden vaak zeggen dat we naar de winkel moeten om een nieuwe te kopen. ‘Pech gehad, ga maar sparen voor een nieuwe.’ Uiteindelijk wil ik dat m’n kinderen snappen dat dingen in het leven geld kosten en dat je daar (hard) voor moet werken. Mijn financiële zelfstandigheid geeft me een ultiem gevoel van onafhankelijkheid en een enorme dosis zelfvertrouwen, wat ik mijn dochters ook gun.”
- Schotel je kinderen al vroeg een representatie van de realiteit voor waarin ze iets moeten doen om geld te verdienen;
- Geef altijd cash geld in plaats van zakgeld op een rekening te storten;
- Laat je kinderen af en toe het geld tellen om te zien hoeveel ze inmiddels gespaard hebben. Daarbij is belangrijk om niet te letten op hoeveel muntjes (zoals de meeste kinderen doen), maar op de totale waarde. Met andere woorden: maak ze duidelijk dat één munt van 2 euro gelijk staat aan vier muntjes van 0,50 cent;
- Geef ze een klein bedrag mee naar de vrijmarkt om zelf te leren kopen of, misschien nog beter: zet ze op een vloerkleed neer om zelf hun eigen waar te verkopen!
Wil jij weten of je goed bezig bent met de financiële opvoeding van je kinderen? Doe dan de opvoedtest van Nibud.
