“Niemand wil op z’n 57ste werkloos worden” – pensionado Jos (63)
Als we Jos spreken, is hij net terug van een zonnige vakantie op een Grieks eiland. Twee weken eerder wandelde hij nog door Rome. “Het heerlijke leven van een pensionado,” lacht hij. Toch moet hij er sinds hij afgelopen zomer met vroegpensioen ging als alleenstaande man zonder kinderen voor waken dat ‘ie te veel alleen is. “Ik had me niet gerealiseerd dat ik het dagelijkse contact met mijn collega’s zo zou gaan missen!”
Krijg binnen 10 minuten inzicht in je financiële situatie, nu én later. En zet je eerste stap vooruit.
Dat hij niets meer hoeft, daar geniet Jos de afgelopen maanden het meest van. “De vrijheid om mijn tijd in te delen zoals ik wil, daar had ik veel zin in. Heerlijk om ‘s morgens te kunnen bepalen waar ik zin in heb: een stuk fietsen, wandelen, naar een museum of langs m’n zus die in een verpleeghuis zit. Daar had ik vroeger veel minder tijd voor.”
Met ‘vroeger’ bedoelt Jos het leven vóór 1 augustus 2021, de tijd waarin hij nog werkt. De eerste 37 jaar van zijn carrière werkt hij voor een productschap: een organisatie die allerlei steunregelingen voor het agrarisch bedrijfsleven uitvoerde. Daar begint hij in 1977 als vakantiekracht in het archief. “Dat liep wat uit de hand,” lacht hij. In de bijna 40 jaar die volgen, werkt hij zich via verschillende posities op tot leidinggevende van 25 mensen.
“Ik heb het al die jaren enorm naar mijn zin gehad. Als leidinggevende vond ik het geweldig om mensen te motiveren en te zien hoe ze beter gingen presteren. De laatste zeven jaar maakte ik een stap naar de communicatieafdeling. Als webredacteur was ik verantwoordelijk voor de nieuwe website, het intranet en de social media. Het was heel leuk om binnen de organisatie iets anders te doen en op m’n 50ste allerlei nieuwe vaardigheden te leren. Het voelde alsof ik een nieuwe baan had.”
Lees ook: 'Ik heb het gevoel dat ik een nieuwe baan krijg’ – pensionado Ella
Op je 57ste werkloos worden, daar zit niemand op te wachten
Die ‘nieuwe baan’ houdt in 2014 op. De regering besluit alle productschappen op te heffen. “Dat hing al een tijdje in de lucht, dus het kwam niet als een verrassing. Maar leuk was het niet. Niemand zit er op te wachten om op z’n 57ste werkloos te worden. Na bijna 40 jaar voelde het als het einde van een tijdperk.”
“Tegelijkertijd wist ik dat zaken goed geregeld waren. Er was voor mij uit het sociaal plan een goede financiële aanvulling beschikbaar. Hierdoor werden mijn inkomsten bij werkloosheid voor een flink deel aangevuld. Als ik weer zou werken, maar minder verdiende dan bij het productschap, vulde de regeling zelfs tot 100% van m’n oorspronkelijke salaris aan. Behoorlijk luxe inderdaad. Zo heb ik me nooit zorgen over geld hoeven maken.”
Dat Jos altijd alleenstaand gebleven is, speelt ook mee. “Ik zag collega’s die een gezin moesten onderhouden flink in de stress schieten. Ik hoefde alleen maar elke maand mijn vaste lasten te betalen. Naast de hypotheek van mijn huis – die ik over drie jaar afbetaald heb – had ik weinig kosten. Al die jaren verdiende ik een behoorlijk goed salaris, waardoor ik flink had kunnen sparen. Tijdens mijn werkloze periode werd dat salaris door de aanvullende regeling tot 70% van mijn oorspronkelijke salaris aangevuld. 70% van een goed salaris is nog altijd een mooi bedrag..”
Iets anders dan zijn geld op een spaarrekening zetten, deed Jos nooit. “Ik vond beleggen altijd heel interessant, maar uiteindelijk durfde ik het nooit aan. Ik was altijd een beetje bang dat ik er spijt van zou krijgen. Het helpt ook niet dat ik zelf financieel niet goed onderlegd ben. Maar bovenal was de urgentie er ook nooit, ik had altijd genoeg om van rond te komen en het leven te leiden dat ik wilde leiden.”
Lees ook: Wat is beleggen en hoe werkt het?
Ik had er niet aan moeten denken om toen al met pensioen te gaan
Na zijn ontslag wil Jos weer aan het werk. In 2016 vindt hij weer een baan bij een juridisch dienstverlener. “Ik had in 10 maanden ruim 30 sollicitatiebrieven gestuurd en was maar één keer uitgenodigd voor een gesprek. Deze werkgever vond mijn leeftijd juist een voordeel. Blij dat ik was! Ik had heel veel zin om weer aan het werk te gaan.”
Lees ook: Pensionado en zzp’er Frans – ‘Ik wilde helemaal niet stoppen met werken’
Drie jaar later wordt ook deze organisatie opgeheven. Jos kan als office manager in een kleinere doorstart van de onderneming blijven werken. Hij weet dan wel dat het einde van zijn werkende leven in zicht komt. “Een jaar later werd ik 62 en kon ik gebruikmaken van de via de productschap opgebouwde vroegpensioenregeling. Als overbrugging tot mijn AOW-datum, kon ik het kapitaal dat ik had opgebouwd maandelijks laten uitkeren. Dat kwam neer op een mooi bedrag.”
“Ik wist altijd dat ik niet tot mijn 67ste wilde doorwerken. Het was fijn om die optie van het vroegpensioen als ‘achterdeur’ te hebben. Begin 2021 besloot ik gebruik te maken van de vroegpensioenregeling. Door mijn pensioen op dezelfde datum vervroegd in te laten gaan, wist ik dat ik me opnieuw geen financiële zorgen hoefde te maken.”
Hij bespreekt het met zijn directeur. In overleg besluiten ze dat vrijdag 30 juli officieel Jos’ laatste werkdag is. Een mooie afscheidsborrel volgt. “Natuurlijk voelde het als een afsluiting en kwamen daar ook gevoelens van weemoed bij kijken. Maar bovenal voelde ik dat het goed was zo. Na 44 jaar was het mooi geweest.”
Lees ook: ‘Met pensioen gaan doe je niet van de een op de andere dag’
En nu? “Grote plannen heb ik niet. Ik wil graag veel meer tijd besteden aan mijn grootste hobby: fotografie. Je kan me niet blijer maken dan een dag in de natuur met mijn camera om m’n nek. Ook wil ik vrijwilligerswerk gaan doen. Boodschappen doen voor oudere mensen in de buurt of met ze meegaan naar het ziekenhuis, bijvoorbeeld. Daarnaast zou ik ook graag als vrijwilliger bij een museum of filmhuis werken. Ik ga mijn agenda zeker niet helemaal vol plannen, maar 1 à 2 dagdelen per week vrijwilligerswerk doen lijkt me mooi. Zowel voor anderen als voor mezelf, want ik wil wel onder de mensen blijven. Als je alleen bent, moet je daar iets meer moeite voor doen. Dat is het enige wat ik onderschat heb aan mijn pensioen: dat je wereld wel een stuk kleiner wordt als je geen collega’s meer hebt!”
