Camperaars uit Marokko veilig, maar zonder camper, terug in Nederland

Een aantal dagen daarvoor is in Nederland door premier Rutte het dringende verzoek gedaan te stoppen met handen schudden om zo de verspreiding van het Coronavirus tegen te gaan. In Spanje is op dat moment de situatie al veel erger. Vanuit de NKC, zeg maar de ANWB voor kampeerauto’s, wordt direct contact gezocht met de reisbegeleiders van de groepsreis in Spanje met het advies om zo snel mogelijk het land te verlaten. Veel camperaars hebben dan nog niet door hoe snel het Coronavirus om zich heen grijpt. De camperaars verlaten, sommigen wat schoorvoetend, het land. Net op tijd blijkt, want een dag later gaat Spanje in lockdown.

Dan volgt de zorg voor de groepsreizen in Marokko. Marokko is in de wintermaanden een populaire bestemming en op dat moment reizen vijf groepen van in totaal 167 camperaars door verschillende streken van het land. Sommige groepen hebben er tweederde van de reis op zitten, andere groepen zijn net een paar dagen onderweg. Het team van de NKC weet wat hen te doen staat. Eric schakelt met het ministerie van Buitenlandse Zaken en de Marokkaanse ambassade en zet ook zijn contacten in de reiswereld in om zo alle camperaars met een terugvlucht te repatriëren voordat het Marokkaanse luchtruim dichtgaat. 

In een videocall met alle meereizende reisbegeleiders wordt een communiqué voorgelezen waarin de NKC mededeelt dat in verband met de veiligheid en de gezondheid van de deelnemers de groepsreizen gestopt worden. Iedereen wordt gevraagd naar een camping in Marrakech te rijden waar de NKC zal zorgen voor een veilige stalling voor de campers en een vlucht naar Nederland. Op weg naar de verzamelcamping krijgen de camperaars wat meer door wat er speelt. Buiten de camping wordt door de plaatselijke bevolking ‘Corona, Corona’ naar de camperaars geroepen. Taxi’s stoppen niet meer als ze wat boodschappen in een supermarkt een eindje verderop willen doen en als een van de deelnemers met ziekteverschijnselen voor de zekerheid met een ambulance naar het ziekenhuis wordt gebracht, gaat de camping onmiddellijk op slot. 

Het team van Eric heeft dan dag en nacht doorgewerkt om de reis naar Nederland voor te bereiden en een veilige locatie te vinden voor de achterblijvende campers. De NKC schakelde daarvoor veelvuldig met a.s.r., waar een groot deel van de camperverzekeringen is ondergebracht. Omdat in de verzekeringsvoorwaarden staat dat een camper maar voor een bepaald aantal maanden achtereen in het buitenland verzekerd is, krijgt a.s.r. de vraag of het toestemming geeft voor de stalling van de campers op een veilige plek en - door de onzekerheid van de terugkeer naar Marokko – verlenging van de termijn van geldigheid van de verzekering. a.s.r. gaat akkoord en Hassan Fathallah, productmanager schade bij a.s.r. en de contactpersoon vanuit a.s.r., denkt daarna actief mee over een veilige locatie. 

De geschikte locatie wordt uiteindelijk gevonden op een camping in de buurt van Marrakech die afgesloten kan worden en waar bewaking aanwezig is. Eerder is al een loods afgekeurd doordat het niet voldeed aan de veiligheidseisen vanuit a.s.r. En ook de verzamelcamping waar de camperaars op dat moment staan, is wegens ontbreken van bewaking niet geschikt. Na akkoord van a.s.r. wordt de gekozen camping in een nacht omgevormd tot een camperstalling waar de in totaal 84 campers, elk op een eigen campingplek, veilig kunnen worden ondergebracht. In een briefing van de NKC de dag voor vertrek krijgt iedereen de vluchtgegevens door. Als enkele deelnemers op de huidige camping willen blijven, wordt er vanuit de NKC duidelijk gemaakt dat blijven voor eigen verantwoording is. De boodschap komt bij de reizigers aan en alle deelnemers snappen dat er echt iets aan de hand is. Unaniem wordt dan besloten samen terug te reizen. 

Zodra de volgende ochtend de kampeerauto’s op hun definitieve plekken staan, worden ze afgetapt en ‘winterklaar’ gemaakt. De verwachting is dat ze daar wel een aantal maanden zullen staan. De avond ervoor zijn er al allerlei formulieren ingevuld omdat de camperaars een aantekening in hun paspoort hebben dat ze met de camper het land in zijn gekomen en nu zonder camper het land weer uit zullen reizen. Dit wordt in samenwerking met de ambassade in orde gemaakt. De NKC heeft een vlucht met vliegtuigmaatschappij Transavia weten te regelen. De reizigers mogen per persoon 25 kilo aan bagage meenemen. De extra kilo’s zijn meer dan welkom omdat de reizigers graag de kostbare bezittingen die ze in de camper mee hadden weer veilig mee naar huis kunnen nemen. 

Bij de aankomsthal ontmoet Eric bij toeval Hassan, zijn contactpersoon bij a.s.r. waarmee hij de locaties voor de camperstalling heeft afgestemd. In deze laatste vlucht vanuit Marokko naar Nederland blijken ook de moeder en het broertje van Hassan te zijn meegereisd. Hassan had via via tickets voor deze vlucht kunnen regelen, niet wetende dat dit dezelfde vlucht was als degene waarmee de Marokkogangers terug zouden komen. Later geeft Hassan aan dat hij bij de operatie het gevoel had dat het een situatie van ‘vrouwen en kinderen eerst’ was. Waarmee hij aangeeft dat er echt sprake was van een noodtoestand. En hoe goed de NKC dat heeft opgelost.

Nu de deelnemers weer thuis zijn worden ze goed op de hoogte gehouden door de NKC. Een paar keer per maand stuurt de campingeigenaar foto’s en video’s van alle kampeerauto’s naar medewerkers van de NKC, die alles op hun beurt doorsturen naar de deelnemers. Op de foto’s is de verandering van het landschap en de seizoenen goed te zien. Toen een van de campereigenaren een grote vogelflats op de voorruit van zijn camper zag zitten, werd dit op zijn verzoek door de campingeigenaar schoongemaakt waardoor inbranden werd voorkomen. Als bewijs dat de klus was geklaard werd er weer een nieuwe foto toegestuurd. 

Johan en Franske Eendebak uit Zoetermeer waren twee van de reisbegeleiders die mee waren. Ook zij hadden in Marokko de ernst van de situatie niet meteen in de gaten. Over de repatriëring en de stalling zijn ze meer dan tevreden. Franske: ‘De camper staat er veilig. De foto’s die we doorgestuurd krijgen geven ons een goed gevoel.’ Ze misten hun camper wel toen het in Nederland weken mooi weer was, maar ze zijn blij dat ze in maart met de vlucht naar huis zijn gegaan. Ze hebben nog steeds het gevoel dat ze door het oog van de naald zijn gekropen. Zodra het kan gaan ze naar Marokko om hun huis op wielen weer op te halen.

Onderling houden de Marokkogangers contact via een appgroep. In het begin was het vooral opluchting die uit de appjes sprak, nu zijn de verhalen vooral gericht op het ophalen van de campers. Hoewel er bij de NKC geen plannen waren voor een collectieve ophaalactie, is daartoe na veel vragen en ongeruste telefoontjes toch besloten. De NKC onderkende dat zij de contacten en de informatie hebben om dit te regelen. Van de 167 camperaars hebben 140 een borg betaald waardoor NKC de vluchten kan boeken zodra het Marokkaanse luchtruim opengaat. De NKC is op dit moment ook in gesprek met a.s.r., AON en de SOS Alarmcentrale om de camperaars ook op de camping hulp te kunnen bieden als blijkt dat er in de maanden van stilstand en de hete zon iets aan de campers mankeert.

Het plan is om in kleine groepjes zo snel mogelijk richting de veerboot te rijden. Niemand wil het risico nemen dat het land weer dicht gaat. Per groep zullen er op vrijwillige basis reisbegeleiders meegaan. De NKC heeft om de reis te versnellen via de ambassade geregeld dat alle checkpoints tussen de camping en de ferry op de hoogte zullen zijn als een grote groep campers in konvooi zal passeren. Daarvoor zijn nu al alle gegevens van de campers beschikbaar gesteld om onnodig oponthoud bij de checkpoints te voorkomen. Hoewel er enkele camperaars op eigen gelegenheid zullen reizen, bewijst de NKC ruimschoots zijn toegevoegde waarde voor alle camperaars. Want voor deze groep heeft de NKC een uitgebreid handboek met tips geschreven. En als zij in dezelfde periode reizen als de repatriëringsgroep kunnen zij alsnog bij de rest aanhaken en de steun van de hulpdiensten krijgen als er iets met hun camper is.