"Mijn vriend moest niets weten van mijn duurzame levensstijl"
Marleen de Groot (28) is psycholoog en woont samen met haar vriend in een dorp in een twee-onder-een-kapwoning (ja, met zonnepanelen). Nadat ze een boek las over duurzaamheid gooide ze de boel om.
“De omslag kwam toen ik bijna drie jaar geleden een boek over duurzaamheid – Dit is een goede gids – las. Ik was daarvoor nooit zo bezig met duurzaamheid. Het leek me zoveel gedoe en ik had eerlijk gezegd een beetje een negatief en stereotypisch geitenwollensokken beeld in mijn hoofd van mensen die duurzaam leven. Ik dacht ook dat je dan niks meer mocht. Door het boek raakte ik enthousiast. Ik zag opeens mogelijkheden in plaats van beperkingen. Ik gooide het roer om, voor het milieu maar ook om mijn eigen leven te verrijken.”
“Ik stopte met vlees eten. Niet omdat het niet meer mocht, maar omdat ik het niet meer wilde. Ik had me verdiept in leefomstandigheden van dieren en was me kapot geschrokken. Maar ook door de impact die de vleesindustrie op het milieu heeft. Ik wilde er niet meer aan bijdragen. Meteen heb ik mijn voedingspatroon omgegooid. Dat begon in eerste instantie als experiment. Ik wilde weten: hoe moeilijk is het om plantaardig te eten?”
“Nou, dat viel dus reuze mee. Ik heb weleens diëten geprobeerd, die ik dan een paar weken volhield. Dit was zo makkelijk, dat ik nooit meer ben teruggegaan naar mijn oude voedingspatroon. Ik was verbaasd hoeveel plantaardige alternatieven gewoon in de supermarkt is te vinden. Ik ben nu tweeënhalf jaar vegan, maar niet honderd procent, hoor. Soms maak ik wel eens een uitzondering, bijvoorbeeld als ik buiten de deur eet. Dan heb ik er niet altijd invloed op.”
“Vlees mis ik niet, maar kaas? Au. Gelukkig is er nu ook vegan heksenkaas in de supermarkt verkrijgbaar. Mijn guilty pleasure is trouwens chocolade. Die koop ik van Tony’s Chocolonely, omdat zij aandacht besteden aan eerlijke handel voor de cacaoboeren. Dus dan voel ik me er al iets minder schuldig over. En het hoeft allemaal niet perfect. Ik doe al zoveel om mijn impact op het milieu te verkleinen.”
“Nou, het is niet zo dat ik geen nieuwe spullen aanschaf en alles tweedehands koop. Daar valt misschien nog wat te halen. Wel denk ik goed na over een aankoop, zodat ik bijvoorbeeld een nieuwe tafel over twintig jaar ook nog mooi vind. Bewust dus, niet klakkeloos kopen. Ik ben ook flink gaan ontspullen. Mijn inspiratiebron? Opruimgoeroe Marie Kondo. Ik merk nu wanneer een ruimte rommelig is, ik onrustig word in mijn hoofd. Ik heb veel spullen weggedaan die ik amper gebruikte. Dat gaf zoveel rust. Ook qua huishouden trouwens. Ik besteed minder tijd aan opruimen en schoonmaken is makkelijker. Ik ben minder geld kwijt aan consumeren. Altijd maar meer meer meer. Die behoefte heb ik ook steeds minder. Maar in het begin was het best lastig om in een keer niets meer te kopen.”
“Het was niet dat ik superveel kocht, maar werd me wel bewust van mijn koopgedrag. Ik vroeg me bij alles af: word ik hier blij van? Voegt dit wat toe aan mijn leven of aan de woonkamer? Heb ik het geld ervoor over? Vaak was het antwoord nee. En wat ook helpt: ik kan het later nog kopen. Vaak was een maand later de impuls weg. Eigenlijk ben ik gewoon praktisch geworden: ik koop alleen wat ik nodig heb.”
“Zo extreem niet, maar ik probeer zo min mogelijk producten in plastic te kopen, tenzij er geen ander alternatief is. Ik hou hier vooral rekening mee in de supermarkt zoals met groente en fruit. Maar je kunt ook een herbruikbare waterfles kopen (wie heeft dat tegenwoordig nog niet?) en gebruik een broodtrommel in plaats van losse boterhamzakjes. En kook je pasta? Koop een losse prei en courgette, in plaats van een plastic zak voorgesneden groente. Dat is ook nog eens goedkoper.”
“Toen wij ons huis verbouwden, hebben we zonnepanelen op het dak laten plaatsen. Ons huis was al goed geïsoleerd, dus daar hoefden we niks aan te doen. Daarnaast hebben we onze oude CV-ketel vervangen voor zuinigere ketel. Als we willen kan die op den duur ook op een warmtepomp aangesloten worden, maar daar hadden we nu nog geen budget voor. Verder koken we op inductie.”
“Veel mensen zien er tegenop duurzamer te gaan leven. Ze denken dat ze hun hele leven moeten omgooien en er veel tijd aan kwijt zijn. Maar je kunt simpel en klein beginnen. Het hoeft niet meteen perfect. Zet kleine stapjes, wat is realistisch en haalbaar? En als het niet lukt, geef dan niet meteen op, maar besef: ik ben ook maar een mens. Probeer het later weer. Elke stap is er een.”
“In het begin moest hij er niks van weten en dacht hij dat dit een gekke en tijdelijke bevlieging van mij was. Hij vroeg me een keer hoe lang ik van plan was zo te blijven leven, haha. Toen hij zich realiseerde dat dit permanent was, moest hij wennen aan het idee. Hij eet nu zelf ook minder vlees en hij wordt ook steeds wat bewuster. Dat vind ik fijn, ook al duurde het bij hem wat langer. Dat hij hier er eerst totaal niet mee bezig was, vond ik in het begin wel lastig. Maar ik heb ook geleerd dat je een duurzame lifestyle niet aan iemand kan opdringen, dat werkt juist averechts.”
“Ik durf wel te zeggen dat ik gelukkiger ben. Het voelt lichter. Ik draag minder bij aan de narigheid in de wereld. Doordat ik minder de drang voel om te consumeren voelt het ook alsof ik uit de ratrace ben gestapt. Ik voel de onrust die dat met zich meebracht niet meer. En dat voelt heel fijn.”
Op Instagram deelt Marleen tips over duurzaamheid.
