Pensionado Geeri: “Zonder corona had ik nog best langer willen doorwerken”
Eigenlijk had Geeri Bakker nog best een paar jaar willen doorwerken. Maar toen kwam corona en werd haar werk als stewardess een stuk minder leuk. Toen KLM ook nog een financieel interessante vertrekregeling aanbood, was de keuze snel gemaakt: zij en haar man besluiten met pensioen te gaan. En toen werd ze ziek. “Ik ben positief ingesteld en kijk graag naar wat ik nog wél kan. Stilzitten is mijn schrikbeeld.”
Krijg binnen 10 minuten inzicht in je financiële situatie, nu én later. En zet je eerste stap vooruit.
Naam: Geeri Bakker
Huwelijkse staat: Getrouwd met Writser, twee kinderen
Leeftijd: 63 jaar
Woonplaats: Sassenheim
Met pensioen sinds: 1 september 2020
Als jong meisje weet Geeri heel goed wat ze later wil worden: zuster. Dat haar moeder verpleegkundige is, heeft daar alles mee te maken. Op haar 18de gaat ze – in combinatie met een studie – aan de slag als zuster. Ruim 10 jaar werkt ze met veel plezier in de zorg, en klimt op tot hoofd verzorging van een verzorgingshuis. “Het was een mooie tijd, maar na 10 jaar zat ik er wel behoorlijk doorheen. Ik ging op vakantie, en in het vliegtuig op weg naar de bestemming vroeg een stewardess: ‘is dit niet iets voor jou?’ Een paar weken later begon ik bij KLM. Ik vond het geweldig: ik kon met mensen bezig zijn en tegelijkertijd de wereld zien.”
Ze werkt ruim 30 jaar met veel plezier als stewardess. Tot de coronapandemie uitbreekt. Geeri en haar man Writser – die ook bij KLM werkt – zijn dan allebei 61. “Als cabinepersoneel waren wij eigenlijk al vanaf ons 60ste officieel pensioengerechtigd. Toen we 60 werden, het jaar ervoor, wilden we nog helemaal niet stoppen met werken. Corona veranderde alles. Alles wat het werk leuk maakte, viel weg. We moesten afstand houden van passagiers en hadden amper nog contact met ze. Soms legden we alleen een pakket met wat eten en drinken op stoelen voordat de passagiers aan boord kwamen. Verder moesten we de hele vlucht op een stoel zitten, met continu een mondkapje op. Toen ging er een knop om: dit is niet wat ik wil.”
Ik zou niet willen dat door mij een jonger iemand op straat zou komen te staan
De vertrekregeling die KLM medewerkers biedt, helpt ook om die knop om te zetten. “Er moesten mensen weg, bij voorkeur oudere medewerkers. De vertrekregeling was financieel reuze interessant. Voor ons was het een logische optelsom: dit was hét moment om met pensioen te gaan. Ook omdat we ruimte wilden maken voor jongere collega’s. Ik zou niet willen dat doordat ik in dienst bleef, een jonger iemand op straat zou komen te staan. Op 1 september 2020 gingen we officieel met pensioen.”
Lees ook: Pensionado Diana: "Het is mooi geweest, de cirkel is rond"
Van het geld van de vertrekregeling koopt het stel een mooie camperbus. “In september vertrokken we meteen voor een paar weken naar Italië. Heerlijk was dat. Het had het begin van een mooie tijd moeten zijn, maar dat liep anders. Een week na terugkomst uit Italië was ik vanwege wat klachten bij mijn arts. Hij vertelde me de diagnose: kanker. In de buurt van mijn alvleesklier en mijn gal zat een kwaadaardige tumor. Een vrij zeldzame vorm van kanker, waar een heftige operatie voor nodig was. Een paar maanden later ging ik onder het mes.”
Ik ben positief ingesteld en kijk liever naar de dingen die ik nog wél kan
Geeri doorstaat de operatie heel erg goed. Maar haar leven is wel drastisch veranderd. “Sinds de operatie zijn mijn verteringsprocessen weg. Ik kan niet veel meer eten en eet vaak kleine porties. Het moet allemaal rustig op gang komen. Ik heb doorgaans weinig energie en ben snel moe. Mijn energieniveau en eetpatroon bepalen hoe mijn dag eruit ziet. Gelukkig ben ik positief ingesteld, en kijk ik liever naar de dingen die ik nog wél kan. Zoals trompet spelen, mijn grote passie. Soms voel ik me heel beroerd, maar dan realiseer ik me tegelijkertijd dat ik er ook zomaar niet meer had kunnen zijn.”
Lees ook: Pensionado Paul: "Wat wilde ik doen in de tijd die ik nog heb?"
Voor iemand met weinig energie doet Geeri nog veel. “Niets doen is mijn schrikbeeld. We hebben aan huis een bescheiden praktijk waar we onder andere acupunctuur en voetreflexologie doen. Daar zijn we allebei voor opgeleid, dat is echt onze passie. Ik werk drie dagen per week in de praktijk, en dat gaat goed. Dat het zittend werk is, scheelt enorm. Daardoor voelt het alsof we nog werken: we moeten nog steeds onze vakanties plannen. Niet alleen door de praktijk, maar ook door het verenigingswerk wat we doen. Writser is heel actief bij de theatervereniging van het dorp; ik zit in het bestuur van de muziekvereniging. Ook wil ik deze zomer de studie Chinees, waar ik tijdens corona mee ben begonnen, weer oppakken. Ik zei het al: stilzitten is niets voor mij.”
Lees ook: Hoogleraar neuropsychologie Erik Scherder over eerder stoppen met werken: “Blijf jezelf zoveel mogelijk uitdagen!”
Het verenigingswerk is vrijwillig; voor behandelingen in de praktijk wordt door patiënten uiteraard gewoon betaald. “Daar is het ons echt niet om te doen. We gaan er wel eens van uit eten, maar die inkomsten zijn geen substantieel deel van ons inkomen. Dat hoeft ook niet, want we redden het prima met onze KLM-pensioenen. We zijn ook altijd verstandig met ons geld omgegaan. Zo zijn we allebei opgevoed: we hebben geleerd om de tering naar de nering te zetten.”
“Toch hebben we nooit het gevoel gehad offers te moeten maken. Integendeel, we hebben samen met onze twee kinderen alles kunnen doen wat we wilden. De hypotheek op ons koophuis is de enige schuld die we ooit zijn aangegaan, en inmiddels hebben we het grootste deel afgelost. Financiële zorgen hebben we nooit gehad, en verwacht ik ook nooit te hebben. Dat is wie ik ben, maar komt ook door m’n ziekte: dat verandert ook echt je kijk op het leven.”
Lees ook: Pensionado Frans: "Ik wilde helemaal niet stoppen met werken"
